Aleksandra Laska

Uwielbiam mieszkanie w kamienicy zaprojektowane przez Aleksandrę Laskę, lubię też niektóre elemty z jej własnego domu. Marze o wnętrzu przez nią zaprojektowanym. Jednak większość realizacji Laski wydaje mi się dość standardowa i przewidywalna, być może nie jest to kwestia pracy samej projektatki, ale dostawania wnętrza do gustów czy też skromości życia klientów. Boję się, że właśnie takie byłoby moje wnętrze, gdybym zleciła jego projekt Lasce.

Oto kilka tekstów ze stron internetowych o Aleksandrze Lasce:

fot. Aleksandra Laska

Mozaikowa podłoga, sztukaterie na suficie, kryształowy żyrandol z przełomu XIX i XX w., balkonowe okna. To nie Paryż, jesteśmy w Warszawie. źródło; http://metro.gazeta.pl/Portfel/51,135226,16054350.html?i=2

 fot. Aleksandra Laska

Puf tapicerowany czarną skórą (Eric Joergensen) pełni rolę stolika kawowego. Pod ścianą kolorowa półka modułowa na książki (prototyp z 2006 r.) autorstwa Grzegorza Olecha. źródło; http://metro.gazeta.pl/Portfel/51,135226,16054350.html?i=2

fot. Aleksandra Laska

W holu i kuchni autentyczna, biało-czarna posadzka w paryskim stylu. Na pierwszym planie podwojony w lustrze stoliczek vintage (IKEA) z wazonami z lat 50. i 60., w głębi krzesło Tulip, Knoll. źródło; http://metro.gazeta.pl/Portfel/51,135226,16054350.html?i=2

fot. Aleksandra Laska

- Luksus to pojemne słowo i ma wiele znaczeń. Skala rośnie, gusta ewoluują, sposoby, w jakich manifestuje się komfort, zamożność, aspiracje, dziś definiujemy inaczej ? mówi projektantka. - W ujęciu kompozycyjnym interesuje mnie gra skalą, ekstremalne zestawienia: mikro i makro. Obraz na całą ścianę. Albo obrazek jak punkt na płaszczyźnie.  źródło:  http://domiwnetrze.pl/domiwnetrze/56,132256,15110761,___,,4.html

fot. Aleksandra Laska

Wnętrza z sygnaturą Laski mają w sobie zagadkę. Choć na wskroś nowoczesne, są dalekie od oczywistości. Rządzi w nich minimalizm i rygor wyrafinowanej prostoty, ale spod ascetycznej podszewki prześwitują temperament, nostalgia, zachwyty. Monochromatyczne scenografie budzą skojarzenia z dawnym porządkiem. Klasycznym, a nawet antycznym. Zacierają się granice między przeszłością a teraźniejszością. Przedmioty, wybrane starannie i emocjonalnie, tworzą spektakl form i nieoczywistych znaczeń, każdy może je interpretować po swojemu. Te mieszkania to obszary wolności, ale przede wszystkim to przestrzeń z autografem projektantki. źródło:  http://domiwnetrze.pl/domiwnetrze/56,132256,15110761,___,,4.html

fot. Aleksandra Laska

Na zdjęciu:
Miejsce pracy. Biurko jest jak archetyp stołu: masywne nogi z bloków sławniowickiego marmuru, na nich szyba. Wokół siedziska. Odrestaurowane, pokryte czarnym atłasem krzesło z epoki ludwikowskiej sąsiaduje z lekkim krzesłem ikoną Ray i Charlesa Eamesów. Wykonane z masywu drewnianego to prezent od Karoliny Wajdy.
Wiszące ?planetarium? to mobil Futura duńskiej firmy Flensted Mobiles. Reaguje na najmniejszy ruch powietrza, przypomina mi obiekty Alexandra Caldera.
- Lubię sięgać do najdawniejszego. Na wykładach z historii sztuki, zamiast zgłębiać klucze kompozycyjne renesansowych obrazów, godzinami studiowałam plany antycznych budowli ? wyjaśnia artystka. - Ten klasyczny porządek, układy kolumn, symetria - Nic lepszego dotąd nie wymyślono! Nasze korzenie sięgają kultury antycznej, opartej na symetrii; mamy dwie ręce, dwie nogi, oś. Tylko w przestrzeni skonstruowanej według tej zasady czuję się dobrze, bezpiecznie.źródło:  http://domiwnetrze.pl/domiwnetrze/56,132256,15110761,___,,4.html

fot. Aleksandra Laska

- Przestrzeń wnętrza często jest dla mnie jak passe-partout dla obrazu ? neutralna, pozwala na ożywczą dowolność. W swojej pracy sięgam po dzieła sztuki i przedmioty egzotyczne, spotykam ze sobą obiekty odległe kulturowo, by nadać im zaskakująco nowe konteksty. Pamiętajmy, że nic nie jest brzydkie samo z siebie, a piękno jest dzieckiem harmonijnej relacji miejsc i rzeczy ? dodaje. źródło:  http://domiwnetrze.pl/domiwnetrze/56,132256,15110761,___,,4.html